تن پوش بغض هایم را

با روبانی به رنگ درد

برای غربتت گشودم

و اشکهای خجولم

با رگباری از هق هق

برایت بارانی شد

نه تو را قابل نیست

چشمه چشمه خون باید جوشید

وقتی که جهان در نبودت پا بر جاست

نوشته شده در یکشنبه 89/11/10ساعت 3:28 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |